ओल्या आठ्वणी
--------------------------------------------
किती वाटते ते रम्य
बसूनी स्वःताहाच्या घरात
कष्टाने आणि नशीबाने
पडले सगळे पदरात
लुटतो आहे त्याची
सध्या मी खूप मजा
बघितली झोपडी, गरीबी
वाटते मला सजा
आज आहे घरात एसी, टीवी,
छोटासा एक बार
जेवण स्वःताचे करताना
होतात कष्ट फ़ार
एका फोन वर येतो
घरी मस्त तो पिझ्झा
बसल्या ठिकाणी खायला
मिळण्यात आहे मज्जा
मस्त बसूनी मी २०व्या मजल्यावर
देतो सिगारेटचे झुरके
बघता तिथून भवतालीचे जग
आठवतात ते हुंदके
पावसात कधी तेथून पाहतो
हतबल झालेली झोडपे
कळते तेव्हा असे जगणे
नसते मुळीच सोपे
वाटे मग पाऊस तेव्हाही पडायचा
आणि आजही कोसळतो
स्पर्श जरी मला नसेल करत
आजही तसाच खेळवतो
घुसूनी पाणी व्ह्यायची
तेव्हा ओली घराची धरणी
आता मात्र फ़क्त तरारते
या नयनी आठवणींचे पाणी
यायचा मग घेऊन कडेवर
माझा तो कष्टाळू पिता
पदराचा करायची छप्पर
माझी भोळीशी माता
दोघे जागे रहायचे
रात्रभर बिचारे
का कुणा साठी माझे
मन मला विचारे
त्यांच्या संगतीत
सुरक्षितता होती
संसार फ़ाटका होता
पण प्रत्येक क्षणी सोबत होती
आज माझ्या संगती
नाही कुठलीच नाती
मनात फ़क्त पावसाच्या
जुन्या आठवणी कोसळती
-Vijay
No comments:
Post a Comment